Salam tuk semua...
Awal pagi tadi sy bgun utk bersahur... niat dari malam td nak lunaskan hutang puasa yang lepas. smbil2 tu on tv3 kebetulan Datuk Dr. Fadhilah Kamsah sedang membuat ulasan tentang maaf, kemaafan dan bermaaf-maafan. Antara yang terkesan di fikiran saya hingga ke saat ni adalah ulasan Datuk Dr. yang bunyi nya lebih kurang mcm ni :
"mari lah kita sama2 memaafkan sesama kita, mintak lah maaf jika kita ada salah, maafkan semua org setiap kali sebelum tidur, kerana dengan kemaafan akan terbuka semua pintu2, dengan maaf akan terbuka lah pintu rezeki, pintu jodoh, pintu kerahmatan dan mcm2 pintu yang Allah bukakan untuk kita. jadi marilah kita saling bermaaf2an mudah2an kita beroleh kerahmatan dan keberkatan dari maaf itu"
ulas beliau lagi... "mana tahu mungkin hari ni bila kita maafkan seseorang dengan penuh ikhlas, 2 minggu lagi ada org anta rombongan meminang.... kan ke pintu jodoh dh terbuka bagi mereka yang masih tk bertemu jodohnya"
Saya berdiskusi sendirian... mungkin ke jodoh sy tk sampai2 sbb sy masih tak maafkan org lain? rasa2 sy dh maafkan semua org.... sy juga sering memulakan permohonan maaf even kadang2 yg nyata bukan salah saya.... atau mungkin sy tidak ikhlas dalam memberi kata maaf? hurm.... sekali lagi persoalan ikhlas di utarakan... bagaimana cara terbaik utk kita ikhlaskan diri? rasanya dh ilang semua dendam di hati....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
sabtu lepas... saya kuar ngan yani n nor... teman berteman, ronda2, tgk wayang dll. penat dan letih tak jadi soalnya sbb masing2 dh setuju. kami singgah solat asar dan terus maghrib kat Masjid India.
Sayu hati bila teringat raya tahun ni sy tk berkesempatan tuk berjabat tgn ngan abah pohon maaf dr dia.... sy sms adik yang bongsu mtk no phone abah sbb alang2 ada kat Masjid India ni apa salahnya sy cari abah... (dulu, adik sy kat USIM selalu bgth sy, abah ty naper kak ida tk g cari dia? ) dan ari tu saya rasa dh tiba masanya tuk saya cari abah. Adik bongsu saya reply, kak ida nak wat apa no abah?... bila saya bgth nak jumpa abah...suda reply "erm bagus laa kak ida... kami sumer dh beraya ngan abah...kak ida sorg je tak beraya ngan abah lagi".
tersentak saya dgn sms adik tu.... terus saya cuba contact abah, alhamdulillah talian sy bersambut.... terdengar nada yang agak terkejut bila sy bg salam... dan "abah, kak ida ni, kak ida ada kat Masjid India, igt nak jumpa abah kejap boleh ke?" mungkin abah terkejut sebab tu laa 1st time saya call dia... dulu2 tiap kali dia call, sy selalu ngelak. janji berjanji.... kami jumpa lepas maghrib. saya salam dan peluk abah... mcm tu gak dia membalasnya... ada sendu yang saya tahan... tk nak yanie n nor pasan kesayuan yang bertandang saat tu...
saya dah lupakan semua cerita lalu, sy dh menerima semua tu sbg lakaran hidup yang byk mengajar sy erti kedewasaan. atau mungkin saya masih belum ikhlas sepenuhnya dengan abah? hingga kadang2 sy terhimpit dengan semua yang menyelirat ini.
Awal pagi tadi sy bgun utk bersahur... niat dari malam td nak lunaskan hutang puasa yang lepas. smbil2 tu on tv3 kebetulan Datuk Dr. Fadhilah Kamsah sedang membuat ulasan tentang maaf, kemaafan dan bermaaf-maafan. Antara yang terkesan di fikiran saya hingga ke saat ni adalah ulasan Datuk Dr. yang bunyi nya lebih kurang mcm ni :
"mari lah kita sama2 memaafkan sesama kita, mintak lah maaf jika kita ada salah, maafkan semua org setiap kali sebelum tidur, kerana dengan kemaafan akan terbuka semua pintu2, dengan maaf akan terbuka lah pintu rezeki, pintu jodoh, pintu kerahmatan dan mcm2 pintu yang Allah bukakan untuk kita. jadi marilah kita saling bermaaf2an mudah2an kita beroleh kerahmatan dan keberkatan dari maaf itu"
ulas beliau lagi... "mana tahu mungkin hari ni bila kita maafkan seseorang dengan penuh ikhlas, 2 minggu lagi ada org anta rombongan meminang.... kan ke pintu jodoh dh terbuka bagi mereka yang masih tk bertemu jodohnya"
Saya berdiskusi sendirian... mungkin ke jodoh sy tk sampai2 sbb sy masih tak maafkan org lain? rasa2 sy dh maafkan semua org.... sy juga sering memulakan permohonan maaf even kadang2 yg nyata bukan salah saya.... atau mungkin sy tidak ikhlas dalam memberi kata maaf? hurm.... sekali lagi persoalan ikhlas di utarakan... bagaimana cara terbaik utk kita ikhlaskan diri? rasanya dh ilang semua dendam di hati....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
sabtu lepas... saya kuar ngan yani n nor... teman berteman, ronda2, tgk wayang dll. penat dan letih tak jadi soalnya sbb masing2 dh setuju. kami singgah solat asar dan terus maghrib kat Masjid India.
Sayu hati bila teringat raya tahun ni sy tk berkesempatan tuk berjabat tgn ngan abah pohon maaf dr dia.... sy sms adik yang bongsu mtk no phone abah sbb alang2 ada kat Masjid India ni apa salahnya sy cari abah... (dulu, adik sy kat USIM selalu bgth sy, abah ty naper kak ida tk g cari dia? ) dan ari tu saya rasa dh tiba masanya tuk saya cari abah. Adik bongsu saya reply, kak ida nak wat apa no abah?... bila saya bgth nak jumpa abah...suda reply "erm bagus laa kak ida... kami sumer dh beraya ngan abah...kak ida sorg je tak beraya ngan abah lagi".
tersentak saya dgn sms adik tu.... terus saya cuba contact abah, alhamdulillah talian sy bersambut.... terdengar nada yang agak terkejut bila sy bg salam... dan "abah, kak ida ni, kak ida ada kat Masjid India, igt nak jumpa abah kejap boleh ke?" mungkin abah terkejut sebab tu laa 1st time saya call dia... dulu2 tiap kali dia call, sy selalu ngelak. janji berjanji.... kami jumpa lepas maghrib. saya salam dan peluk abah... mcm tu gak dia membalasnya... ada sendu yang saya tahan... tk nak yanie n nor pasan kesayuan yang bertandang saat tu...
saya dah lupakan semua cerita lalu, sy dh menerima semua tu sbg lakaran hidup yang byk mengajar sy erti kedewasaan. atau mungkin saya masih belum ikhlas sepenuhnya dengan abah? hingga kadang2 sy terhimpit dengan semua yang menyelirat ini.
17 comments:
Assalamualaikum...
Wah! Menarik betul blog Cik Sufi nie. I really enjoyed reading your blog. Maaf ye, membaca blog cik Sufi tanpa diundang. Saya sebenarnya sedang 'google' mencari cerita2 hikmah tentang kasih sayang... terus terserempak dengan blog cik sufi nie.
It would be great to have a person like you as a friend :)
salam ida... *ida ya.. bukan sufi* --
ada masalah dgn abah ya?... hmmm, tak kiralah apa pun masalah sufi dgn abah... pusing kot mana2 pun, abah tetap abah... esok-esok kalau nak kawin dialah yg nak jadi wali kan..
nak cerita tentang ikhlas saya pun tak paham sebenarnya dan tak tahu cara yg betul nak dpt ikhlas. seorg ustaz penah kata kalau nak tahu macamana rasa ikhlas - umpama seorang ibu yang sedang memasak untuk anak2 dia - apa yg ada dlm hati ibu tu... adakah dia masak tu, dgn harapan anak-anak dia akan bagi ikut cakap dia.. tak! ibu memasak untuk anak dgn rasa ikhlas seikhlasnya tanpa mengharapkan apa-apa walu sikit pun... kalau kita boleh buat mcm tu... ha, barulah kita boleh capai rasa ikhlas... hehe.. boleh ke contoh mcm tu...
apa2 pun, biarlah Allah je yag menilai keikhlasan kita...
salam idany,
Maaf, sebenarnya saya masih tak memahami situasi sebenar.Apa-apapun, percayalah, keredhaan orang tua sangat penting untuk kesejahteraan dan ketenangan anak-anak.
Mohon maaf dan memberi kemaafan adalah satu sifat yang mulia. Mengalahlah.. itu tak beerti kita salah.
Ketiadaan ayah memang terasa sampai kini. Selagi masih ada, kembalikanlah nilai kasih sayang seorang anak pada ayah.. insyaAllah segalanya dalam kembali bersinar.
"Saya berdiskusi sendirian... mungkin ke jodoh sy tk sampai2 sbb sy masih tak maafkan org lain? rasa2 sy dh maafkan semua org.... sy juga sering memulakan permohonan maaf even kadang2 yg nyata bukan salah saya.... atau mungkin sy tidak ikhlas dalam memberi kata maaf?"
aiyaaakkk...terase plak hambe....huhuhu...terime kasih kerana mengingatkan ye!
* tumpang lompat dlm blog nieh, wokeh?
Zethegi :
1st of all terima kasih kunjungan anada ke blog sy yg tk seberapa ni... sy hanya mengutarakan dari sudut sy sendiri dan cuba tuk berkongsi dengan semua org....
sure we'll be friend. salam ta'aruf.
abg chime :
yer ida ek... kang pggl sufi tetukar lak ngan org belah sana...
masalah ngan abah ? entah laa cerita dah berpuluh th abg... cuma sy jer yang sering terheret dalam kenangan dan cerita2 lepas....
pasal ikhlas...mungkin bila sy jadi ibu nnt sy akan dapat merasa seperti mana ibu merasa.... kena tggu laa dulu abg...
Cikgu Rashid :
terima kasih utk nasihat yg bermkna itu... gmbran nya mungkin cikgu masih samar2 sbb sy tk utara dengan jln cerita yang lurus... kdg2 bila teringat dan terkesan padanya br sy karangkan.... mungkin satu hari nnt cikgu akan dpt gmbran yg jelas ttg semua ini.
Cheryna aka sha :
hihihih.... kenapa u terasa sis?
sbb ade manusia yg sha tak maafkan lagi...huhu...insaf bace posting nieh...huhu...terima kasih ye:D
akak pun mintak maap yek... huwaaaaaa... cedih sebenarnya nih...
Salam dik sufi..
1. mbaca kisah yg melibatkn 'ABAH', ksayuan mudah merintih.. tambahn pula, jk yg bgelar 'ABAH', tlh kmbali mnemui Rabbul Jalil.. (spt abg am, dh 3 thn braya tanpa 'ABAH').
2. apa pun yg pnah tjadi antr dik sufi dgn 'ABAH' - padamkn yg pahit & sakit dr diari ingatan. tdk prlu diungkit @ dicoret duka silam yg dikhuatiri akan mnambah luka dalam & lara dendam.
3. MEMAAFKAN, penting- biarpun kesalahan bukan kita pyebabnya.
ktulusan nurani memohon & mberi MAAF, akan mbiaskan natijah yg pasti dirasai kmanisannya kmudian.
4. DOA buat dik sufi- "SMGA ALLAH MBERSIH & MJERNIH HUBUNGANMU DGN ABAH, & AKAN SMAKIN ERAT & RAPAT - HGGA KE AKHIR HAYAT & AKHIRAT. amiin"
Laling :
i maafkan u... hik2 nothing to be sorry la. u tk pnah wat salah pun... semoga ukhuwah ini bukan mengeratkan yang terjalin tanpa sengketa. amin.
Abg Amal :
terima kasih abg amal tuk perkongsian yang cukup bermakna juga untaian doa untuk saya. ada sendu tatkala sy membacanya. sy dah lama cuba utk melupakannya. kalu pun sy igt lagi sy sudah tidak meletakkan nya sebagai satu dendam... semoga Allah permudahkan segala urusan kami... amin.
Sha :
jadi mari laa kita pakat bersihkan hati dan ikhlaskan diri dalam memberi dan meminta maaf. semoga kita di lindungi NYA sha.
sufi..kemaafan itu dendam yang terindah
Huhuhu, kemaafan itu dendam yang terindah.. Memberi kemaafan tu mudah, tp keikhlasan memaafkan tu yg susah sikit kan.. pape pun, moga hubungan kak ida n ur abah akan pulih semula bak kata pepatah air dicincang takkan putus.. huhuhu
honey bee :
a'ah sometime kemaafan dendam yang terindah... tingat citer dendam terlerai.... hukhuk...
cik wani :
thanks a lot sis.... i pun always prpay for u. hope yang keruh akan jernih semoga kemaafan yg di pohon di beri dengan ikhlas.
MENARIK SGT..kemaafan?bila ia akan bertandang..huhu
ida..
akak terlewat baca entry ni..
masih terbayang bait kata ida lalu..
mg ida semakin tabah..
kuatkan semangat..
kemana kita..siapa kita..darahnya tetap mengalir dlm tubuh kita..
jalinan itu takkn putus smpai bila2.
beri ruang n peluang pd diri ida..
i will be there 4u..anytime..
Arnamee :
thanks singgah blog saya ni....
erm... Arnamee sdg menanti kata maaf bersambut ke? sabarlah dalam menanti...mudah2an yang di perolehi penuh keikhlasannya....
salam ta'aruf sis.
Kak Azza :
rindu akak sgt2...
terima kasih kak... ida pun sama semoga ukhuwah kita tiada hujungnya.
mudah2an kak.
Post a Comment